Οι ατυχείς εκφράσεις...

Το τελευταίο διάστημα έχω καταπιαστεί με το αρχείο του μπλογκ μου (αναρτήσεις και σχόλια). Εκεί λοιπόν που διάβαζα παλιές μoυ αναρτήσεις, σκοντάφτω σε δυο μου κουβέντες, συνοδευτικές καλοκαιρινών ευχών προς όλους. Σε μια απ' αυτές ένοιωσα θαρρείς και με χτύπησε ρεύμα....
Σκέφτηκα, πόσο εύκολο είναι να παρεξηγηθείς καμιά φορά από μια αθώα κουβέντα, που προφανώς δε γνωρίζεις πώς θα την εισπράξει ο αποδέκτης.

"Θα με βρίσκεις πάντα μπροστά σου, είτε το θέλεις είτε όχι...", είχα γράψει η ατυχής στο σχόλιό μου. Εννοούσα φυσικά τη μέσω του ....αβαταρίου μου ιδιότητα,
του σε θάλασσες και σε ακτές, δηλαδή, πανταχού παρόντα γλάρου.


(- Τζονάκοοοο.. ο γλαράκος που μου είχες χαρίσει.)


΄Ελαβα, που λες, μια απάντηση που με κεραυνοβόλησε....
"Ποιός είσαι και τί ζητάς από μένα"...


Περιττό να σου πω, πως σε λίγες μέρες βρήκα ....κλειστή την πόρτα.

"Η πρόσβαση σε αυτό το ιστολόγιο επιτρέπεται μόνο σε προσκεκλημένους αναγνώστες"


Με τί ασχολούμαι τώρα, θα σκεφτείς, μέρες που έρχονται και σιγά-σιγά αραιώνουμε....

Πριν λοιπόν  φύγετε, σας εύχομαι οι διακοπές σας να είναι όμορφες, χαρούμενες και ξέγνοιαστες. Στις αποσκευές σας βάλτε μπόλικη αισιοδοξία, χαμόγελα και χαλαρή διάθεση και όλα τ' άλλα αφήστε τα πίσω στις τσιμεντουπόλεις.
Με το καλό να ξαναμαζευτούμε από Σεπτέμβρη.


Αααα... όσοι τύχει και βρεθείτε Σαϊγκόν μεριά,
το νού σας....


΄Οσο για μένα,

"θα με βρίσκετε μπροστά σας

όπου και να βρεθείτε,

είτε το θέλετε είτε όχι..."

Γιατί ΣΑΣ αγαπώ!!!

Καλά να μου περάσετε και εύχομαι, όταν γυρίσετε,
να ....μη με κλειδώσετε απ' έξω κι' εσείς....




(Φίλε Δημήτρη, σ' ευχαριστώ για τους γλάρους, βρήκαν τη θέση τους)