Μας γέλασε...

Σου 'λεγα είναι ΠΟΝΗΡΟΣ...
Στο 'πα πως είναι ΨΕΥΤΗΣ...


Μέχρις εδώ το άντεξε κι' έσπασε ο καθρέφτης,
της ομορφιάς που χάρισε όλες τις πρώτες μέρες
και ξαφνικά εθύμωσε κι' άρχισε τις φοβέρες.
Όμως κουράγιο φίλοι μου, λίγα είν' τα ψωμιά του
ο δίμουρος και πεντάγνωμος θα κάτσει στη γωνιά του....


Εκτός από την ΄Ανοιξη λοιπόν,
που ημερολογιακά και επίσημα από τη μια,
αλλά και ... τουρτουρίζοντας από την άλλη,
κάνει σήμερα την είσοδό της,
είναι και

ΗΜΕΡΑ της ΠΟΙΗΣΗΣ

Κι' όταν μιλά ο ποιητής,
η Φύση χαμογελάει...

"Ανάστα η γη"

Απόψε σκύψανε στ’ αφτί και κάτι μούπαν σιγαλά

(Κάτω από την αστροφεγγιά, αποκοιμηθεί σα νάχα…)

Με μια φωνή που την ακούν οι θεοί, κι’ οι νέοι μονάχα.

Ω, τ’ άκουσα καλά!

Θαρρώ μπουμπούκια μ’ άγγιξαν στις φούσκες του χεριού.

Θαρρώ το αίμα εμέθυσε στις φλέβες μου και τρέχει…

Θαρρώ από το φεγγίτη μου πέταλα κι’ ήλιο βρέχει.

Θαρρώ φτερά να μ΄έντυσαν περιστεριού.

Στο λόφο του καλοκαιριού τίναξαν την παντιέρα.

Και πάνω απ’ τις τριανταφυλλιές κυμάτισε φαρδειά.

Στου κήπου μας σκαλίσανε τη λεύκα μια καρδιά.

Κι’ οι σπίνοι γράφουνε τρελές μπαλάντες στον αγέρα.

Στη φυλλωσιά οι δροσοσταλιές αρχίσαν να γελάνε.

Και γιόμισε μοσκοβολιά της γης η ανασαμιά.

Οι δυο καρδιές χτυπήσανε μαζί κι’ οι δυο –σα μια.

Σαν τα κουπιά που τη βαρκούλατου έρωτα κυλάνε.

Νιόνυφη η μέρα ανέβηκε απ’ το λόφο στολισμένη.

Και στην αλέα μια μέλισσα είπε το

"ανάστα η γή!"

(Κι ήταν γιορτάσι, η μυρωμένη αυτή της προσταγή)

«Ανάστα η γη!» (*)

και πρόβαλε η αγάπη φλογισμένη!

(ΑΝΟΙΞΗ- Μ.Λουντέμης)

Η εαρινή ισημερία αντιστοιχεί στις 21 Μαρτίου.

Τότε, ο Ήλιος που κινείται πάνω στην εκλειπτική, καθώς μεταβαίνει από το νότιο ημισφαίριο στο βόρειο, περνά από το εαρινό ισημερινό σημείο.

Κατά την εαρινή ισημερία αρχίζει η άνοιξη.

(Στοιχεία από Live-Pedia.gr)

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΗ!!!!

Μαριλένα μου και φέτος να σου ευχηθώ,

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για την ...Εαρινή σου

(*) Aναδημοσίευση του ποιήματος από την περσινή μου ανάρτηση