Συν ένα λοιπόν...

Ξέρεις πόσες φορές στο χρόνο που πέρασε έκανα "κλικ" στις περσινές πολύτιμες λέξεις σου;
Ξέρεις πόσες φορές συγκινήθηκα, γιατί ένιωσα πως ήταν λόγια της καρδιάς;
Ξέρεις και πόσες ακόμη ευχήθηκα οι ....καλές νεράϊδες να τις πραγματοποιήσουν;

"Πενήντα λοιπόν!

Κάτι λιγότερο από τα φύλλα της τράπουλας.

Χρόνια περασμένα σε κλωστή, κόσμημα περασμένο στον λαιμό.

Χρόνια που άλλα χρόνια θα φέρουν και θα ‘χουν πιο μεγάλη ευτυχία φυλαγμένη στα χέρια τους.

Κοίταξες πολλές φορές την ανατολή από τις άκρες του κόσμου κρατημένη κι εκεί σαν τα φύλλα της τράπουλας που ανέφερα ήδη, πήραν να ξετυλίγονται οι δρόμοι της ζωής σου.

Έλεγα πάντοτε πως τα πιο τυχερά απ’ τα παιγνίδια είναι εκείνα που παίζονται με την τράπουλα συνεπώς κι όσοι την ψυχή τους πιστέψουν τράπουλα σωστά μοιρασμένη και πλεγμένη στα ίσα τότε είναι ευτυχισμένοι.

Εξακολούθησε μονάχα να ακούς το πέρασμα του αγέρα, όλα τα νέα πρώτα ο αγέρας τα φέρνει, πρώτος εκείνος το άκουσε.

Λίγα από τα χρώματα τ’ ουρανού να φυλάξεις ακόμα για τα δεύτερα παιδιά σου που θα έρθουν, τα εγγόνια σου..."

Σαν ουράνιο τόξο φαντάζουν μία-μία οι λέξεις, οι ευχές, οι έννοιες στα μάτια της ψυχής μου.

Παλέτα ζωγραφικής με χρώματα ιδιαίτερα, ονειρικά,παραμυθένια...

Καλέ μου φίλε, το κόσμημα στον άσπρο μου λαιμό, σήμερα βαραίνει...

Βαραίνει ....ΒΑΡΥΤΙΜΑ....

Σήμερα θα περάσω ακόμη μια ακριβή πέρλα...

...λευκή, καθαρή, στιλπνή.

΄Ενας ολόκληρος χρόνος.

(αλήθεια πότε πέρασε... )

Κι' εμένα μου φαντάζει σαν μόλις χθες.

Τί έκανα σ' αυτό το χρόνο;

Είμαι ακόμη κοντά σας,

είμαι γι' αυτό ευτυχής

και σας ευχαριστώ!

ΣΥΝ ΕΝΑ, λοιπόν.....

και κερνάω τούρτα,

αλλά και σαραγλί απ' τα χεράκια μου, μιας και είμαστε πολλοί.

Γιατί δε γιορτάζω μόνη μου...

γιορτάζουν μαζί μου η Σκορπίνα μας

κι' εσύ....αν με ακούς ακόμη,
συν το μελανούρι της nerinas (Φωτούλας)

Επίσης χθες γιόρτασε τα γενέθλιά του
ο αγαπημένος μου Ρediatre, που ζει (με την καλή του και τα διδυμάκια του) και εργάζεται στο Ρέθυμνο.

XΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ!!!