Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

΄Οσο υπάρχουν άνθρωποι (β΄)







Κάθε φορά που κατεβάζει ο κυνηγός ένα πουλί
κάτι επαναλαμβάνεται στο χρόνο

Δεν είναι μόνο η ηχώ της τουφεκιάς
(το αίμα ράβει σαν κλωστή την ένδυση του αέρα),
μα και η πτώση της ζωής
που κάνει κύκλους.
Που κάνει κύκλους, κύκλους, κύκλους,
κύκλους, κύκλους,
τ’ άβατο ξετυλίγει τ’ ουρανού,
τυλίγοντας του εωθινού τα μετακόσμια ξόρκια.

Κάθε φορά που κατεβάζει ένα πουλί ο κυνηγός,
μες στον καθρέπτη του πρωινού
αποτραβιέται ο χρόνος.
Έξω αφήνει μόνο μια στιγμή
μετέωρη, σαν κόκκινο φτερό,
πάνω απ’ το σώμα.
Μια ολομόναχη στιγμή,
ν’ αντανακλά το θάνατο στο σώμα.





΄Ερμα φτερωτά....


Kαι κλείνω με την ευχή προς τους φίλους κυνηγούς...



Δε ζητώ να μου συγχωρήσετε τούτη μου την έκρηξη, όμως να θυμάστε πως των μικρών παιδιών η συνείδηση  σημαδεύεται από εικόνες,  που χαρακτηρίζουν τις λειτουργίες των μεγάλων.

Στην παιδική μου μνήμη  λοιπόν, έχει ...σκαλώσει η εικόνα του πατέρα μου,  όταν γυρίζοντας μια φορά από το κυνήγι,  είχε στο στήθος του απλωμένη ωσάν ...τον εσταυρωμένο, μια άμοιρη κουκουβάγια, που η κακή της τύχη την οδήγησε στο δέντρο που εκείνος σημάδευε συκοφάγους.

Τελικά πρέπει κατά βάθος να είμαι πολύ "μαυρόψυχη",
αφού τρελαίνομαι να βλέπω τέτοιες απείρου κάλλους σκηνές ...




ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

΄Οσο υπάρχουν άνθρωποι... (α΄μέρος)



"όσο υπάρχουν άνθρωποι"


Με αυτές ακριβώς τις  ευαίσθητες λέξεις, που συμπτωματικά βρήκα σαν τίτλο ανάρτησης προ καιρού σtη φίλη Ανεμοδούρα,  συνοδεύεται η ιστοσελίδα
Ακόμη θυμάμαι όταν μικρή βρισκόμουν  καθισμένη κατάχαμα μπροστά στο χαμηλό τραπεζάκι με το κέντημα της μαμάς, που επάνω του βρισκόταν το παλιό ραδιόφωνο και άκουγα τη ραδιοφωνική εκπομπή με τις αναζητήσεις μέσω ερτζιανών.

"Η Αγγελική Μ. αναζητά τους γονείς της ..."
"Ο Περικλής Κ. αναζητά την αδελφή του..."
"Ο θωμάς Π. αναζητά τους συγγενείς του..."

Με αυτές τις χαρακτηριστικές  πλην πονεμένες  λέξεις,   ξεκινούσε η κάθε αναζήτηση.


Αλλάζουνε όμως τα πλάνα μας… και οι σημερινές αναζητήσεις έχουν παντελώς αλλάζει μορφή. ΄Αλλες έχουν γίνει επικερδείς  για  τους τρίτους,  μέσω των  τηλεοπτικών εκπομπών  και άλλες, όπως οι διαδικτυακές, όπου καθένας ψάχνει το συγγενή, το φίλο ή τον παλιό συμμαθητή/συμφοιτητή  του (βλέπε φατσοβιβλίο)  και η μάνα... συμβαίνουν και αυτά... κουβεντιάζει με  τα παιδιά της...

Πέφτω  που λες, τυχαία στις διάφορες και μέσω Google αναζητήσεις, που οδήγησαν κάποιους μέχρι και το μπλογκ μου. Δεν ξέρω, αλλά προσωπικά το βρίσκω μεγάλη μου τιμή να σταθεί κάποιος έστω και για λίγο στην e-πόρτα μου.

«τρυγονι - φωνη - βιντεο» έγραφε η τρίτη από αυτές τις αναζητήσεις και που έτσι οδήγησε τον ενδιαφερόμενο ανάμεσα σε πολλές άλλες ιστοσελίδες και σε μια παλαιότερή μου ανάρτηση.

Καλά που έχουμε το Γκούγκλη που μας τα βρίσκει όλα.

Δεν πάω κι εγώ σκέφτηκα να ακούσω τη φωνή του πτηνού αλλά και  να δω και πώς είναι;….

Να πας κι'εσύ φίλε μου, να δεις... και σε παρακαλώ να ΤΟ αντέξεις να παρακολουθήσεις και τα βιντεάκια (δεξιά) με τους «έξυπνους»




 που γελάνε και πανηγυρίζουν την βλακεία τους πάνω από "πτώματα"


Εικόνα

Σε αντιγράφω και ξέρω πως όχι δεν θα πεις...

"Κυνηγός: Ο οικογενειάρχης που φορά καθαρή στολή, έχει, νέας τεχνολογίας όπλο, τετρακίνητο καλογυαλισμένο όχημα και φιλάει πάντα τα παιδιά του πριν ξεκινήσει για το νόμιμο χόμπι του. (Ο καλός)
Λαθροθήρας: Δεν έχει οικογένεια, ούτε καλή δουλειά, φορά βρώμικο τζιν, έχει ακόμη το παλιό όπλο του παππού του και οδηγεί ένα λασπωμένο φορτηγάκι. (Ο κακός)
Συμπέρασμα:
Για το επίσημο κράτος, χρόνια τώρα, σημασία δεν έχει αν σκοτώνονται πουλιά ή αν κοντεύουν να εξαφανιστούν σπάνια είδη ζώων, πράγμα για το όποιο φέρουν την ίδια ευθύνη και οι κυνηγοί και οι λαθροθήρες και οι εκάστοτε ψηφοθήρες πολιτικάντηδες. Σημασία έχει, αυτό να γίνεται με τους κανόνες που έχει θεσπίσει η πολιτεία.
Οι κυνηγοί πάλι από την πλευρά τους, τα έχουν με τους λαθροθήρες γιατί, σε αντίθεση μ’ εκείνους, δεν σέβονται το θήραμα.


 Όπως είναι κατανοητό αγαπητή τσίχλα, δεν μας ενδιαφέρει η ζωή σου αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα σου την στερήσουμε.


 Τηρώντας δηλαδή, το απαραίτητο savoir vivre.

Δε συνηθίζω να δίνω συμβουλές αλλά θα κάνω μια εξαίρεση, για κυνηγούς και λαθροθήρες. Αν σας αρέσει τόσο πολύ το παιχνίδι με τα όπλα, υπάρχουν και τα σκοπευτήρια. Πηγαίνετε εκεί και σκοτώστε όσο ελεύθερο χρόνο θέλετε. Σταματήστε να ψάχνετε τον χαμένο ανδρισμό σας, σημαδεύοντας ανυπεράσπιστα πουλιά και ζώα. Πιστέψτε με, το ακριβώς αντίθετο αποδεικνύουν οι πράξεις σας."






(συνεχίζεται)


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Tω μηνί Οκτωβρίω





Έχει 31 ημέρες κι είναι ο πιο κατάλληλος για την καλλιέργεια και τη σπορά των χωραφιών. Ο ελληνικός λαός δίνει και τα ονόματα: Αϊ-Δημήτρης ή Αϊ-Δημητριάτης, Βροχάρης, Σποριάτης ή Σποριάς ή Σπαρτός, Μπρουμάρης (=ομιχλώδης, σκοτεινός) και Παχνιστής (από την πάχνη που πέφτει στους αγρούς). Τον θεωρεί έναν από τους μήνες κατά τους οποίους πρέπει κανείς να πίνει το κρασί ανέρωτο, γιατί τον συμπεριλαμβάνει στην παροιμία: «Όποιος μήνας έχει ΡΟ, δε θέλει στο κρασί νερό».
Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο 8ος μήνας, γι` αυτό κι ονομάστηκε Οκτόμπερ. Ήταν αφιερωμένος στον Άρη και τον παρίσταναν με μορφή κυνηγού, που έχει λαγό στα πόδια του, πουλιά πάνω απ` το κεφάλι του και ένα είδος κάδου κοντά του. Ο μήνας «των χειμαδιών» και ο γυρισμός των παραδοσιακών μαστόρων στις οικογενειακές εστίες.



Ο Οκτώβριος στην τέχνη,




("Mήνες" του Γιάννη Τσαρούχη)



Στη Φύση

"Μπήκε ο Οκτώβρης. Τα μολυβένια σύννεφα άρχισαν να συγκεντρώνονται απειλητικά στον ουρανό. Οι βροχές άρχισαν να πέφτουν δυνατές και απότομες. Τα κιτρινισμένα φύλλα, μετά τις δυνατές βροχές, άρχισαν να «ξεκολλούν» με το πρώτο φύσημα του αγέρα. Τα πράσινα χρώματα σιγά-σιγά σβήνουν. Η φύση ντύνεται στο κίτρινο-καφέ.


Όπως λέει μια παροιμία, «ο Οκτώβρης είναι οχτρός της γης». Οι πρώιμες βροχές κατά τον Οκτώβρη είναι κάτι που οι βοσκοί πάντα εύχονται, γιατί φυτρώνουν γρήγορα τα χόρτα και υπάρχει τροφή για τα ζώα τους, σε μια περίοδο που τίποτα σχεδόν δεν υπάρχει για βοσκή. Για τη γεωργία, όμως, οι πρώιμες βροχές δεν είναι πάντα για όλους επιθυμητές. Τα χωράφια γεμίζουν κάθε λογής χόρτα τα οποία τα εξαντλούν.

Οι πρώιμες βροχές συνοδεύονται όμως από καταστροφές, πλημμύρες, χαλάζι.
Ανάμεσα στη χαμηλή βλάστηση, έφθασαν απ’ τα βόρεια της χώρας ή απ’ τα ψηλά βουνά μας, σε μεγάλους αριθμούς, οι Κοκκινολαίμηδες (Erithacus rubecula). Άρχισαν να ψάχνουν για τη χειμερινή τους κατοικία. Αρχίζει η εγκατάσταση τους στους κήπους, στους θάμνους, στα πάρκα, στα μικρά δάση. Αυτό το μικρό στρουθιόμορφο, από τη στιγμή που θα βρει μια επικράτεια, γίνεται επιθετικό προς τα μέλη του είδους του. Προστατεύει την επικράτειά του με μεγάλο πάθος και δε διστάζει να επιτεθεί και να κυνηγήσει αυτούς που παραβίασαν το χώρο του. Έχει την αίσθηση της ιδιοκτησίας και αισθάνεται αφεντικό στο χώρο του. Πολλές φορές φθάνει λίγο βαμβάκι βαμμένο κόκκινο για να δούμε τις αντιδράσεις του Κοκκινολαίμη. Αν το βάλουμε σ’ ένα κλαδί, μέσα στην επικράτειά του, τότε θα γίνουμε μάρτυρες μιας μεγάλης επίθεσης. Το κελάηδημά του γίνεται νευρικό και επιθετικό, το στήθος του φουσκώνει, σα να ήθελε να γίνει διπλός και με το ράμφος του αρχίζει να χτυπάει με μανία το βαμβάκι, λες και είναι άτομο του είδους του.

Από τα πουλιά, οι καλοκαιρινοί επισκέπτες και τα αποδημητικά έχουν αναχωρήσει, ενώ οι χειμωνιάτικοι επισκέπτες άρχισαν να καταφθάνουν. Υπάρχουν όμως και τα πουλιά που είναι μόνιμοι κάτοικοι και που δεν έχουν καμιά όρεξη να μετακινηθούν. Ο πρώτος όμως κανόνας, για να μπορέσουν να επιβιώσουν και στις 4 εποχές, είναι να εκμεταλλεύονται σωστά τις τροφές τους και αυτά που τους προσφέρουν.
Έτσι οι Παπαδίτσες (Parus sp.), τα μικρά πουλιά που όλο κελαηδούν νευρικά, κάνουν τα ακροβατικά τους μέσα στους κήπους και στα δάση όλης της Ελλάδας. Άρχισαν να «ξεσκονίζουν» το φθινοπωριάτικο διαιτολόγιό τους. άφησαν την καλοκαιρινή τους δίαιτα, που ήταν πλούσια σε έντομα, για μία νέα που αποτελείται από σπόρους, φρούτα του δάσους και άλλα φυτικά στοιχεία.


Στο δάσος αυτή την εποχή παρατηρείται μια μεγάλη «έκρηξη» Μανιταριών. Αυτή την τόσο γευστική τροφή την εκμεταλλεύονται διάφορα είδη ζώων, μα πάνω απ’ όλους, εκείνος που είναι αχόρταγος για τα Μανιτάρια είναι ο Σκίουρος.
Οι Δασομυωξοί (Glis glis) άρχισαν πολύ γρήγορα, αυτή την εποχή, να διπλασιάζουν το βάρος τους. έπεσαν σε πολλή λαιμαργία  πάνω στους σπόρους και στα βελανίδια. Σε λίγο θα πέσουν σε λήθαργο, σε μια σίγουρη κρύπτη, 60 εκ. περίπου κάτω απ’ τη γη, ή στην κοιλότητα κάποιου δέντρου ή στη σχισμή κάποιου βράχου. Η κρύπτη αυτή φιλοξενεί πολλά άτομα που ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Πριν πάνε όμως για «ύπνο», τη γεμίζουν με σπόρους και βελανίδια. Θα τους χρειαστούν την άνοιξη, όταν θα ξυπνήσουν, για να έχουν κάτι πρόχειρο να βάλουν στο στόμα τους, μια και κατά τη διάρκεια του χειμώνα θα έχει καταναλωθεί όλο το λίπος που έχουν συγκεντρώσει στους ιστούς τους.
Οι Σαλαμάνδρες μέσα στα δάση, ύστερα από μια σύντομη ερωτική συνάντηση, άρχισαν να αποτραβιούνται για να βρούνε το χώρο όπου θα ξεχειμωνιάσουν. Κρύβονται μέσα στις κοιλότητες των δέντρων, στους βράχους ή στο χώμα και ψάχνουν πάντοτε να βρουν τις σωστές συνθήκες (υγρασία, θερμοκρασία) που είναι απαραίτητες για τη ζωή τους.
Μέσα στην πόλη, πάνω στα μεγάλα αιωνόβια δέντρα, άρχισε ένα παράξενο πηγαινέλα. Έφτασαν τα Ψαρόνια (Sturnus vulgaris). Το μαρτυρεί ο μεγάλος θόρυβος που κάνουν αυτά τα πουλιά, αλλά και το γεγονός ότι δε «σέβονται» τις ταμπέλες που ζητούν απ’ τους πολίτες να κρατούν την πόλη καθαρή. Το πρωί, κάτω απ’ τα γυμνά δέντρα, τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα από κουτσουλιές.
Τα Ψαρόνια είναι τα πουλιά με τους μεγαλύτερους πληθυσμούς σ’ όλο τον κόσμο. Στη Μεγάλη Βρετανία, μετά από έρευνα που έκαναν οι Ορνιθολόγοι, έχει αποδειχθεί ότι υπάρχουν 10 εκατομμύρια άτομα και σ’ όλο τον κόσμο φθάνουν σχεδόν τον ανθρώπινο πληθυσμό.
Αυτή την εποχή αφήνουν τις εξοχές και τραβιούνται μέσα στην πόλη, για να κοιμηθούν τα βράδια. Η πόλη είναι πιο σίγουρη αλλά και πιο ζεστή. Τα πρωινά αφήνουν την πόλη και ψάχνουν για τροφή μέσα στα λιοστάσια ή στ’ αμπέλια. Στο χώρο όπου συγκεντρώνονται για να κοιμηθούν οι αριθμοί είναι πολύ μεγάλοι: πολλές φορές πάνω σε ένα δένδρο υπάρχουν δέκα έως δεκαπέντε χιλιάδες άτομα.
Μέσα στα δάση τα φύλλα κιτρινίζουν και το ταπέτο απ’ τα νεκρά φύλλα γίνεται όλο και πιο γλιστερό.

Τα μικρά θηλαστικά άρχισαν να κρύβονται για να περάσουν με σιγουριά το χειμώνα. Στο δάσος ήρθαν όμως νέοι επισκέπτες. Είναι οι Τσίχλες και οι Μπεκάτσες, που θα βρουν καταφύγιο ανάμεσα στα νεκρά φύλλα και στα γυμνά ξερά κλαδιά.
Κοντές στις όχθες στον Αχελώο και στα φρεσκοοργωμένα χωράφια, συνεχίζουν να καταφθάνουν οι Καστανοκέφαλοι Γλάροι. Σε μεγάλους αριθμούς γυροπετούν από όργωμα σε όργωμα οι Καλημάνες, ψάχνοντας για σκουλήκια, σπόρους και σαλιγκάρια.
Στη Σιθωνία ή στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, από τα λιγοστά Ελάφια (Cervus elaphus) που απέμειναν, τα αρσενικά μαζεύονται στις περιοχές των θηλυκών με την ελπίδα να δημιουργήσουν το «χαρέμι» τους. Εκεί τα αρσενικά θα δώσουν τις μάχες τους και ο καλύτερος θα κερδίσει τις θηλυκές. Τα ενήλικα αρσενικά ζουν μόνα τους. Κατά την περίοδο των ερώτων όμως, μάχονται μεταξύ τους για το ποιος θα οδηγεί την ομάδα. Μετά την περίοδο των ερώτων, την ομάδα την οδηγεί πάντα μια πεπειραμένη θηλυκιά.
Τα υδρόβια πουλιά συνεχίζουν να καταφθάνουν. Άλλα σταματούν εδώ και άλλα συνεχίζουν πιο νότια. Οι υγρότοποι γεμίζουν από Φαλαρίδες, Κιρκίρια και Βουταλίδια.

Στη Μεσόγειο, σ’ όλα τα πελάγη, τα νερά άρχισαν να γίνονται όλο και πιο κρύα. Παρ’ όλα αυτά, την εποχή αυτή αρχίζει να ζευγαρώνει ο Σφαιροκέφαλος (Globicephala melaena), θηλαστικό που ανήκει στην οικογένεια Delphinidae.
Οι Μένουλες (Maena maena) είναι ψάρια που συγγενεύουν με τις Μαρίδες και τις Τσερούλες. Έχουν χρώμα μολυβί στη ράχη και κοιλιά σταχτόασπρη. Το κεφάλι τους είναι μεγάλο, με μεγάλα μάτια και δόντια πυκνά και μικρά. Οι Μένουλες είναι ερμαφρόδιτες, πρώτα θηλυκές. Όταν ζευγαρώνουν τον Οκτώβριο αλλάζουν περιβολή: παρουσιάζουν περισσότερες μακρουλές γαλάζιες γραμμές στα πλευρά και γαλάζια στίγματα στο κεφάλι και στα πτερύγια.
Αυτή την εποχή επίσης, ανάμεσα στους φυκιάδες και στους βράχους, γεννούν τ’ αυγά τους οι Τσιπούρες (Sparus auratus).
Στα ψηλά βουνά άρχισαν να ωριμάζουν τα φρούτα της Καστανιάς (Castanea sativa) και με το πρώτο κρύο θα τα βρίσκουμε σε πολλές γωνιές της πόλης μας, ζεστά από τους καστανάδες."





Στη σωστή διατροφή.

Σύμφωνα με τον σοφιστή Ιεροφίλο,  το μήνα τούτο πρέπει να καταναλώνουμε τροφές και φαγητά καυτερά όπως τα πιπέρια και με οξύτητα, τσουχτερά σαν τα σκόρδα (να μη μας πλησιάζει άνθρωπος που λένε...), ψητά και ωμά: 

"Αρμόζει δριμοφαγία πάση χράσθαι· προ πάντων δε πάντα εσθίειν εφθά και ωμά· και το ζέμα πίνειν σκόροδα εφθά, καρυκευτά, στάχος, πέπερι, κινάμωμον, και καρυόφυλλον, ταύτα δια των βρωμάτων εσθίειν και πίνειν. Εκ δε των κρεών πρόβεια, ορνίθια, περιστερόπουλα, χήνας, όρτυγας, ορτυγο-μήτρας, και λακτέντα εσθίειν· νησσαρίων δε και φασσών, και τρυγόνων, και πλατόνων, και συάγρων, και λαγωών απέχε-σθαι.
Εκ δε των ιχθύων, κεφάλων, αγραύλων, τριγλών, και πάντων των αλέπων και των παστών απέχεσθαι χρή· τα δε άλλα πάντα εσθίειν.
Εκ δε των οσπρίων, κυάμου και φακής, και λαθύρου απέχεσθαι· τα δε λοιπά εσθίειν. Των λαχάνων, κράμβης και γογ-γύλης απέχεσθαι, τάλλα δε εσθίειν. Ασπαράγους δε πάντας και αμανίτας λευκούς εσθίειν.
Από δε των οπωρών, σταφίδας λεύκας, απίδια άγρια ακμάζοντα, και μήλα γλυκέα, σύκα λευκά, μέσπιλα, ροδάκινα, φοίνικας, ροιάς, και μηλοκύδωνα, ταύτα πάντα εσθίειν.
Εκ δε των ξηρών οπωρών, κάρυα βασιλικά, πιστάκια, αμύγ-
δαλα, κοκκονάρια, και κάρυα ποντικά, κοκκοδάφνων δε απέχεσθαι.
Οίνον λευκόν και ελαιόχροον και αψινθοροσάτον πίνειν.
Σκοπείται δε και το άστρον του Ταύρου."




Αστρολογικά είναι ο μήνας του "ζυγού"...



...και βεβαίως εννοείται  εκείνου του ζωδιακού κύκλου
και όχι του άλλου του ζυγού, που αδειάζει  ταχυδακτυλουργικά τις τσέπες  μας 
και βαραίνει τις πλάτες και τις ψυχές ΟΛΩΝ ΜΑΣ.



Παρά τα όσα  μα συμβαίνουν  να προσπαθούμε ό,σο μπορούμε να χαμογελάμε.




ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!